എൻ്റെ ഓർമ്മക്കുറിപ്പുകൾ എഴുതുന്നത് എൻ്റെ ആത്മസംതൃപ്തിക്കുവേണ്ടി മാത്രമാണ്. ഞാൻ അറിയപ്പെടുന്ന ആളല്ല. സാധാരണക്കാരനിൽ സാധാരണക്കാരനായ ഒരു മനുഷ്യൻ മാത്രം.
എഴുതാനുള്ള ഒരു പ്ലാറ്റ്ഫോം ഉള്ളതുകൊണ്ട് അത് ഇവിട എഴുതി എന്നു മാത്രം.
അദ്ധ്യാപക ജീവിതത്തിലുടനീളം ആത്മാർത്ഥമായി ജോലി ചെയ്തിട്ടുണ്ടെന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പിച്ചു പറയാൻ കഴിയും.
കുട്ടികളെ പഠിപ്പിക്കുന്നതിനപ്പുറമൊന്നും ഞാൻ ആലോചിച്ചിട്ടില്ല. സംഘടനാ പ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക് ലീവെടുത്ത് പോകുന്നതിൽ പോലും എനിക്ക് താൽപര്യം കുറവാണ്.
ഓരോ ദിവസവും ക്ലാസിൽ ചെല്ലുമ്പോൾ ആദ്യം ക്ലാസിൽ കയറിയ ഞാൻ ആകും. അത്രയ്ക്ക് ആവേശവും അഭിനിവേശവും അദ്ധ്യാപനത്തോട് എനിക്കുണ്ടായിരുന്നു.എൻ്റെ ടീച്ചിങ്ങ് പ്രാക്ടീസ് കാലഘട്ടത്തിൽ ഒരു മാസം ക്ലാസിൻ്റെ ചുമതല ഞങ്ങൾ ടീച്ചർ സ്റ്റുഡൻസിനായിരുന്നു.
ഒരു മാസത്തെ പഠിപ്പിക്കലിനു ശേഷം ഞങ്ങൾ തിരിച്ച് ക്ലാസിലേക്ക് പോയി.പിന്നീട് റോഡിലൂടെ ഉച്ച സമയങ്ങളിൽ പോകുമ്പോൾ ജനാലക്കരികിൽക്കൂട്ടം കൂടി നിന്ന് റ്റാറ്റ തരുന്ന കുട്ടികളെ ഇന്നും ഞാൻ ഓർക്കുന്നു.
ഇന്നും കുട്ടിക ളുടെ അടുത്ത് എത്തുമ്പോൾ എനിക്ക് ആവേശമാണ്. അദ്ധ്യാപനമാണ് എനിക്കെല്ലാം.
ഓരോ കുട്ടിയേയും മഹത്വത്തിലേക്ക് ഉയർത്തി എടുക്കാൻ ഒരു അദ്ധ്യാപകന് കഴിയും.
എൻ്റെ ഫിസിക്സ് ടീച്ചർ ദിവസവും ക്ലാസിൽ വരുമ്പോൾ ചെറിയ ഒരു ഉപദേശം ദിവസവും തരുമായിരുന്നു.
"നിങ്ങളുടെ മുന്നിൽ ഒരു പാട് വഴികളുണ്ട്. അതിൽ വളഞ്ഞ വഴികൾ തിരഞ്ഞെടുക്കരുത്.നേരായ വഴിയിലൂടെ യാത്ര ചെയ്യുക ".
അതേ നേരായ വഴികളിലൂടെ മാത്രമാണ് ഇതുവരെ യാത്ര ചെയ്തിട്ടുള്ളൂ.
എൻ്റെ കുട്ടികളെ പഠിപ്പിക്കുന്നതിൽ ഞാൻ അഭിമാനിക്കുന്നു. സന്തോഷിക്കുന്നു.
രാജ്യത്തിന് വേണ്ടിയുള്ള സ്വയം സമർപ്പണമാകണം ഓരോ ജോലിയും. നല്ല മനുഷ്യരുടെ പിറവിയും അതിൽ നിന്നാണ്.
(തുടരും)
✍️മജു.
🪔🪔🪔🪔🪔🪔🪔🪔🪔🪔🪔🪔
No comments:
Post a Comment